Psychoterapia indywidualna

Psychoterapia indywidualna to metoda leczenia zaburzeń emocjonalnych i rozwiązywania problemów osobistych. Jest oparta na wiedzy, umiejętnościach oraz o doświadczeniu psychoterapeuty pracującego w określonym paradygmacie.

Psychoterapia zaczyna się jedną lub kilkoma sesjami wstępnymi zwanymi konsultacjami, podczas których psychoterapeuta zbiera wywiad, określa, nad czym pacjent (klient) chce pracować, i nawiązuje kontrakt terapeutyczny, czyli ustala, jak często pacjent (klient) będzie się spotykał/a z psychoterapeutą.  Pacjent (klient) i psychoterapeuta ustalają, w jaki sposób można odwołać sesję psychoterapeutyczną oraz jak i kiedy ewentualnie można przerwać terapię.

Psychoterapia zwykle się odbywa z częstotliwością od jednej do trzech sesji w tygodniu. Sesja psychoterapeutyczna trwa 50 minut.

Nurty psychoterapetyczne:

Psychoterapia psychodynamiczna

Wywodzi się z założenia, że zachowanie człowieka to efekt sterowania nim przez wewnętrzne i nieuświadomione mechanizmy oraz ukryte potrzeby. Pacjent skupia się na przeżywaniu, emocjach i związanych z nimi objawach w ciele. Psychoterapeuta wyznacza cele terapeutyczne i pomaga pacjentowi je osiągać. Celem terapeuty jest dookreślenie podczas sesji nieświadomych impulsów i konfliktów oraz ich analiza wspólnie z pacjentem. Zwykle jest to terapia długoterminowa. Terapia sprawdza się w leczeniu zaburzeń osobowości, psychosomatycznych, lękowych i depresyjnych oraz zaburzeń odżywiania.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna

Jest jedną z najpopularniejszych i najbardziej przebadanych pod kątem skuteczności metod psychoterapii. Wywodzi się z behawioryzmu, czyli przekonania, że zaburzenia w zachowaniach to efekt wyuczonych reakcji na różne bodźce. Celem terapii jest zmiana nieprawidłowych reakcji oraz wypracowanie nowych zachowań i innego sposobu myślenia.

Stosuje się ją w terapii zaburzeń depresyjnych i lękowych. Niektóre techniki są również wdrażane w leczeniu zaburzeń odżywiania, stresu pourazowego czy zaburzeń osobowości.

W ramach tzw. trzeciej fali psychoterapii poznawczo-behawioralnej (CBT, cognitive-behavioral therapy), wyróżnia się m.in.: terapię opartą na akceptacji i zaangażowaniu (ACT, acceptance and commitment therapy), terapię poznawczą opartą na uważności (MBCT, mindfulness-based cognitive therapy) czy dialektyczną terapię behawioralną (DBT, dialectical behaviour therapy). Niekiedy zalicza się do tej grupy także tak zwaną terapię schematów.

Trzecia fala terapii CBT stanowi ważny obszar rozwoju współczesnej myśli psychoterapii poznawczo-behawioralnej poszerzający spektrum technik terapeutycznych.

Psychoterapia humanistyczna

Zakłada, że w każdym człowieku kryje się ogromny potencjał (zdolności i talenty), który dana osoba powinna wykorzystać do samorozwoju. W terapii humanistycznej każdego chorego traktuje się podmiotowo, empatycznie, z ogromnym zrozumieniem. Jest ona oparta na przeświadczeniu o złożoności człowieka. Rodzajem psychoterapii humanistycznej jest psychoterapia Gestalt. Stosuje się ją w psychoterapii zaburzeń depresyjnych i lękowych. W połączeniu z wiedzą z zakresu psychoterapii psychodynamicznej i psychoanalitycznej również w leczeniu zaburzeń osobowości, zaburzeń odżywiania i stresu pourazowego.

Psychoterapia psychoanalityczna

Zakłada, że obecne problemy danej osoby wynikają ze struktury osobowości, wewnętrznych konfliktów oraz zdarzeń z przeszłości. Psychoterapeuta jest lustrem dla przeżyć pacjenta i razem z pacjentem dookreśla, jakie struktury w przeżywaniu i życiowe doświadczenia wpływają na obecne postrzeganie rzeczywistości przez pacjenta. Spotkania odbywają się kilka razy w tygodniu, a proces psychoterapeutyczny trwa kilka lat.